คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 28
เราคิดว่า Slamdunk ถูกตัดจบด้วยสาเหตุที่ลือๆ กันค่ะ ดูจากตัวละครใหม่ๆ ที่โผล่มาในอินเตอร์ไฮฯ ผู้เล่นเมโฮ,ไดเอ หรือแม้แต่ดาวแห่งไอจิเหมือนจะปูมาเพื่อจะให้คนอ่านสนใจ แต่สุดท้ายมันไม่มีบทบาทซะอย่างนั้น หากเปลี่ยนให้โชโฮคุแพ้ซันโนในนัดนั้น เนื้อเรื่องยังคงไปได้ต่อจริงๆ ในอีกทิศทางหนึ่ง
เพราะแม้ซากุราหงิจะเก่งขึ้นอย่างรวดเร็วจนน่าจับตา แต่เขาก็ยังมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกมาก เพียงแต่เพิ่งดีดตัวจากมือใหม่นอกสายตา
กลายเป็นคนที่ทุกคนสนใจเท่านั้น แต่ยังไม่ใช่ผู้เล่นที่เก่งพอสำหรับหลายคน อันนี้เราคิดเอาจากที่แฟนๆ ที่รู้เรื่องบาสฯ คุยกันใน pantip เรื่องทีม All Star รวมตัวเด่นๆ เข้าด้วยกัน หลายคนยังเลือกซากุราหงิเป็นผู้เล่นสำรอง (อาวุธลับ) เพื่อกันความผิดพลาดที่เกิดจากความเป็นมือใหม่และความบ้าของมันได้ทุกเมื่อ (แต่นั่นล่ะจุดขายของเรื่อง 555+)
ดังนั้นหากเรื่องจะไปต่อ นั่นคือการที่ทำให้ทุกคนต้องมองซากุราหงิใหม่ให้ได้ก่อน ถึงจะกลายเป็นตอนจบของเรื่องจริงๆ และเชื่อว่าอาจารย์ก็ยังสามารถทำให้คนอ่านติดตามไปได้เรื่อยๆ อีกระยะหนึ่งอย่างแน่นอน (แต่คิดเอาเองว่าไม่ควรเกิน 50 เล่มนะ)
แต่ในตอนจบแบบชนะซันโนนี้ ไม่ว่าจะเป็นการจบเพราะสาเหตุใดก็ตาม ต่อให้เป็นการตัดจบ มันคงยังเป็นตอนจบที่สวยงามค่ะ
(ยิ่งควบกับ 10 days after ที่อาจารย์เขียนส่งท้ายในงานอีเวนท์แห่งหนึ่ง เรายิ่งรู้สึกว่ามันสมบูรณ์)
โชโฮคุไม่ได้ชนะแบบเป็นไปไม่ได้ เราคงเห็นกันแล้วว่าแต่ละคนทุ่มสุดตัว และมีทีมเวิร์คกันขนาดไหน ในสภาวะนั้นทุกคน รวมถึงพระเอกของเราต้องรีดความสามารถออกมาจนถึงที่สุด มันเป็นชัยชนะที่ได้มาแบบหืดขึ้นคอเลยทีเดียว แต่คีย์สำคัญที่ทำให้เรื่องมีตอนจบที่ดีนั้นไม่ใช่ชัยชนะ แต่คือ การที่เราได้เห็นซากุราหงิเริ่มเป็นนักบาสอย่างเต็มตัว เริ่มมีการอ่านเกมคู่ต่อสู้ เริ่มเข้าใจทีมเวิร์ค และที่สำคัญเขาฝึกฝนจนสามารถชู้ตได้แล้ว และยังมีสิ่งที่เหนือสิ่งอื่นใดไปกว่านั้น คือคำพูดที่ซากุราหงิพูดกับฮารุโกะว่าเขาชอบบาสเกตบอลจริงๆ ครั้งนี้ไม่ได้โกหก
แม้จะต้องจบว่าซากุราหงิบาดเจ็บและเล่นบาสไม่ได้สักระยะ แต่มันเป็นการจบปลายเปิดที่ให้คนดูเชื่อค่ะว่าทุกคนรอคอยซากุราหงิกลับมาป่วนสนามอย่างแน่นอน
ในการทำภาคต่อ เราว่ามันอยู่ที่อารมณ์ของอาจารย์กับอารมณ์คนอ่านมากกว่า หากหลังจากที่จบไม่กี่ปี ยังมีคนที่อยากจะลุ้นต่อและรอดูแน่นอนค่ะ
แต่เวลาที่ล่วงเลยมา ทำให้รู้สึกว่าซากุราหงิ และทุกๆ คนได้เติบโตในใจของคนอ่านไปแล้ว ทุกๆ อย่างตราตรึงจนกลายเป็นการ์ตูนกีฬาขึ้นหิ้งที่ไม่มีความจำเป็นต้องเขียนเรื่องต่ออีกเพราะเลยจุดมาจนรู้สึกว่าเนื้อเรื่องสมบูรณ์ไปแล้ว
เราจึงเหมือนจากหลายๆ ความเห็นว่าเราเชียร์ให้ทำอนิเมต่อให้จบแบบมังงะ มากกว่าจะมีภาคต่อค่ะ
(แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ลึกๆ แล้วเราคิดถึงทุกคนในโชโฮคุ, เรียวนัน, ไคนัน และอีกหลายคนค่ะ มันแบ่งรับแบ่งสู้อยู่เหมือนกัน หากวันหนึ่งอาจารย์จะเกิดคิดถึงซากุราหงิ จะวาดสักตอนสองตอน เล่มสองเล่มป็นภาคพิเศษ ก็ยินดีซื้อด้วยความเต็มใจโดยไม่ต้องคิดเลยค่ะ)
ตอบกระทู้นี้ช้าไปหน่อย พอดีเราเพิ่งอินมาจาก Bigbook เล่ม 24 น่ะค่ะ (แอบน้ำตาซึมๆ เหมือนกันพออ่านตอนจบ)
เพราะแม้ซากุราหงิจะเก่งขึ้นอย่างรวดเร็วจนน่าจับตา แต่เขาก็ยังมีอะไรที่ต้องเรียนรู้อีกมาก เพียงแต่เพิ่งดีดตัวจากมือใหม่นอกสายตา
กลายเป็นคนที่ทุกคนสนใจเท่านั้น แต่ยังไม่ใช่ผู้เล่นที่เก่งพอสำหรับหลายคน อันนี้เราคิดเอาจากที่แฟนๆ ที่รู้เรื่องบาสฯ คุยกันใน pantip เรื่องทีม All Star รวมตัวเด่นๆ เข้าด้วยกัน หลายคนยังเลือกซากุราหงิเป็นผู้เล่นสำรอง (อาวุธลับ) เพื่อกันความผิดพลาดที่เกิดจากความเป็นมือใหม่และความบ้าของมันได้ทุกเมื่อ (แต่นั่นล่ะจุดขายของเรื่อง 555+)
ดังนั้นหากเรื่องจะไปต่อ นั่นคือการที่ทำให้ทุกคนต้องมองซากุราหงิใหม่ให้ได้ก่อน ถึงจะกลายเป็นตอนจบของเรื่องจริงๆ และเชื่อว่าอาจารย์ก็ยังสามารถทำให้คนอ่านติดตามไปได้เรื่อยๆ อีกระยะหนึ่งอย่างแน่นอน (แต่คิดเอาเองว่าไม่ควรเกิน 50 เล่มนะ)
แต่ในตอนจบแบบชนะซันโนนี้ ไม่ว่าจะเป็นการจบเพราะสาเหตุใดก็ตาม ต่อให้เป็นการตัดจบ มันคงยังเป็นตอนจบที่สวยงามค่ะ
(ยิ่งควบกับ 10 days after ที่อาจารย์เขียนส่งท้ายในงานอีเวนท์แห่งหนึ่ง เรายิ่งรู้สึกว่ามันสมบูรณ์)
โชโฮคุไม่ได้ชนะแบบเป็นไปไม่ได้ เราคงเห็นกันแล้วว่าแต่ละคนทุ่มสุดตัว และมีทีมเวิร์คกันขนาดไหน ในสภาวะนั้นทุกคน รวมถึงพระเอกของเราต้องรีดความสามารถออกมาจนถึงที่สุด มันเป็นชัยชนะที่ได้มาแบบหืดขึ้นคอเลยทีเดียว แต่คีย์สำคัญที่ทำให้เรื่องมีตอนจบที่ดีนั้นไม่ใช่ชัยชนะ แต่คือ การที่เราได้เห็นซากุราหงิเริ่มเป็นนักบาสอย่างเต็มตัว เริ่มมีการอ่านเกมคู่ต่อสู้ เริ่มเข้าใจทีมเวิร์ค และที่สำคัญเขาฝึกฝนจนสามารถชู้ตได้แล้ว และยังมีสิ่งที่เหนือสิ่งอื่นใดไปกว่านั้น คือคำพูดที่ซากุราหงิพูดกับฮารุโกะว่าเขาชอบบาสเกตบอลจริงๆ ครั้งนี้ไม่ได้โกหก
แม้จะต้องจบว่าซากุราหงิบาดเจ็บและเล่นบาสไม่ได้สักระยะ แต่มันเป็นการจบปลายเปิดที่ให้คนดูเชื่อค่ะว่าทุกคนรอคอยซากุราหงิกลับมาป่วนสนามอย่างแน่นอน
ในการทำภาคต่อ เราว่ามันอยู่ที่อารมณ์ของอาจารย์กับอารมณ์คนอ่านมากกว่า หากหลังจากที่จบไม่กี่ปี ยังมีคนที่อยากจะลุ้นต่อและรอดูแน่นอนค่ะ
แต่เวลาที่ล่วงเลยมา ทำให้รู้สึกว่าซากุราหงิ และทุกๆ คนได้เติบโตในใจของคนอ่านไปแล้ว ทุกๆ อย่างตราตรึงจนกลายเป็นการ์ตูนกีฬาขึ้นหิ้งที่ไม่มีความจำเป็นต้องเขียนเรื่องต่ออีกเพราะเลยจุดมาจนรู้สึกว่าเนื้อเรื่องสมบูรณ์ไปแล้ว
เราจึงเหมือนจากหลายๆ ความเห็นว่าเราเชียร์ให้ทำอนิเมต่อให้จบแบบมังงะ มากกว่าจะมีภาคต่อค่ะ
(แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่า ลึกๆ แล้วเราคิดถึงทุกคนในโชโฮคุ, เรียวนัน, ไคนัน และอีกหลายคนค่ะ มันแบ่งรับแบ่งสู้อยู่เหมือนกัน หากวันหนึ่งอาจารย์จะเกิดคิดถึงซากุราหงิ จะวาดสักตอนสองตอน เล่มสองเล่มป็นภาคพิเศษ ก็ยินดีซื้อด้วยความเต็มใจโดยไม่ต้องคิดเลยค่ะ)
ตอบกระทู้นี้ช้าไปหน่อย พอดีเราเพิ่งอินมาจาก Bigbook เล่ม 24 น่ะค่ะ (แอบน้ำตาซึมๆ เหมือนกันพออ่านตอนจบ)
แสดงความคิดเห็น
Slamdunk 2........!!!
ส่วนตัวผมอยากให้เป็นเเนวเยาวชน ทีมชาติ